"W Kościele łacińskim należy mieć w wielkim poszanowaniu organy piszczałkowe jako tradycyjny instrument muzyczny, którego brzmienie dodaje ceremoniom kościelnym majestatu, a umysły wiernych podnosi do Boga i spraw niebieskich"
(Konstytucja o świętej liturgii.)
Najbardziej eksponowaną częścią organów jesz szafa organowa, stanowiąca obudowę wszystkich elementów i mechanizmów składowych organów. Do innych widocznych elementów instumentu należą: kontuar z manuałami oraz pedałem, manubriami, pistonami i różnymi przełacznikami.
Organy mogą być zbudowane z kilkuset tysięcy piszczałek. Wielkość organów określa się w oparciu, o ilość głosów i manuałów w instrumencie:
- organy wielkie - ponad 60 głosów, więcej niż trzy manuały i pedał, monumentalny często wieloczęściowy prospekt,
- organy średnie - ponad 25 głosów, więcej niż dwa nmanuały i pedał, prospekt jedno- lub wieloczęściowy,
- organy małe - kilkanaście głosów, dwa manuały z pedałem lub jeden manuał z pedałem.
Wyróznia się kilka rodzajów traktury organowej:
a)mechaniczna – kiedy klawisz (lub w przypadku traktury rejestrowej cięgło, cięgno, manubrium) uruchamia zawór lub zasuwę na wiatrownicy za pomocą dźwigni mechanicznej;
b)pneumatyczna – kiedy klawisz z wiatrownicą połączony jest za pomocą ołowianych rurek (lub czasami z innego materiału), wypełnionych powietrzem, którego zmiany ciśnienia, wynikające z naciśnięcia lub zwolnienia klawisza, powodują otwarcie lub zamknięcie zaworu pod piszczałkami. Analogicznie w trakturze rejestrowej;
c)elektropneumatyczna – kiedy przy klawiszu znajduje się styk sterujący elektromagnesem uruchamiającym pneumatyczne zawory na wiatrownicy;
d)elektryczna/elektromagnetyczna – kiedy przy klawiszu znajduje się styk sterujący zaworem elektromagnetycznym pod każdą piszczałką, a w przypadku traktury rejestrowej pod manubrium znajduje się styk sterujący siłownikiem elektromagnetycznym otwierającym i zamykającym dopływ powietrza do konkretnego rejestru.
